Al van in mijn kinderjaren heb ik mogen ervaren hoe waardevol en bijzonder de vriendschap met een dier kon zijn. Vrije dagen bracht ik door tussen de paarden. Van zonder zadel door bossen rijden, grondwerk tot western, ik genoot van elk moment met die prachtige dieren. 18 jaar lang heb ik mij ontzettend thuis gevoelt in de paardenwereld. Tot dat uiteindelijk niet meer zo was.

Doorheen de middelbare school was ik er nog rotsvast van overtuigd: ik word paardenpsycholoog. Zo wilde ik de tweede kans zijn voor paarden met trauma's en daaruit voorkomend ongewenst gedrag. Toen de keuze voor verdere studies uiteindelijk op tafel kwam, moest het plan met de paarden plaats maken voor een meer maatschappelijk aanvaard pad.

Ik startte aan mijn verdere studies: Taal- en letterkunde, maar al heel snel protesteerde mijn hele zijn tegen die keuze. Niet veel later draaide ik daarom ook resoluut om en liep tegen de wind in opzoek naar het pad dat wél voor mij was. Werken met dieren is wat ik moet doen.

Ergens onderweg raakte ik helemaal in de ban van honden. Familie adopteerde de schattigste Engelse cocker, Rik toen ik 13 was. En dat, dat was liefde op het eerste gezicht. Toen hij later in zijn leventje reactief gedrag ontwikkelde naar andere honden, werd mijn interesse gewekt en raakte ik geïntrigeerd door de wereld van gedragstherapie. Want hoe kan je zo'n wezentje helpen? Ik begon met boeken te verslinden, volgde cursussen en lezingen en dat leidde uiteindelijk tot mijn studiekeuze: Agro- en biotechnologie: dierenzorg.

In mijn tweede jaar had ik dan ook een duidelijk plan, na deze studie ga ik voor het post-graduaat: Clinical Animal Behaviourist. Wat ik daarin leerde heeft mij, onder meer, geholpen om wandelingen voor Rik weer aangenamer te maken. De laatste vakantie die we samen hadden genoten we zelfs van rustige wandelingen in de zon, waarbij honden passeren niet meer automatisch tot een uitval hoefde te leiden. We leerden elkaar veel beter begrijpen en genoten van snuffel-activiteiten en korte trainingssessies op maat van zijn oude lijfje.

Ik had de eer om Rik de laatste twee jaar van zijn leven in mijn huis een thuis te mogen bieden. Met veel aandacht, rust, verrijking en oeverloze liefde tot aan zijn laatste dag. Op 16 januari 2023 namen we afscheid. Nu leeft hij verder in de missie, drijfveer en logo van Empawered.